Het aloude spreekwoord luid: “ een goede buur is beter dan een verre vriend”.
Ik ken buurten waarin de sociale gezelligheid hoogtij viert. Bijvoorbeeld bij ons op de flat op Hoogheem. In deze flat hebben enthousiaste vrijwilligers het voor elkaar gekregen om een heuse gezellige huiskamer te creëren waarin onze “ buurt “ op regelmatige basis bij elkaar komt voor een gezellig bakkie en allerlei andere activiteiten zoals gezelschapspellen of cursussen. Een groot onderdeel voor het slagen van een goede buurt is het elkaar leren kennen. En je leert elkaar pas kennen als je elkaar ontmoet. En de “huiskamer” op Hoogheem is daar een goed voorbeeld van. We merken dat er steeds meer mensen op regelmatige basis gebruik maken van deze huiskamer en dat is een goed teken. Ik ben een geboren en getogen Boxtelaar en heb in mijn 57 jarige relatie tot dit sympathieke dorp ( ik blijf het een dorp noemen, omdat dat gezelliger klinkt ) met eigen ogen kunnen zien dat een gemeenschapsgevoel enorm belangrijk is. Ik ben zelf een persoon die het prettig vind om mensen om me heen te hebben en vooral om met die mensen iets leuks te doen. Natuurlijk heb ik daar zelf veel baat bij, maar wat me vooral goed doet is dat ik zie dat de ander het ook naar zijn zin heeft. Of het nu theater is misschien iets met muziek of dans of zoiets eenvoudigs als een bakkie koffie met een goed gesprek. Verbinden is hier het toverwoord.
Verbinding zoeken met de mensen die je al kent is natuurlijk super, maar het gaat pas echt hout snijden als we ons aan verbinden met de mensen die we nog niet kennen. Wie weet wie we tegenkomen als we ook eens een gesprekje aan gaan met mensen die we niet direct kennen. Gewoon op straat of in de supermarkt, op de markt of bij het stoplicht er is altijd de kans op een goed gesprek.
Ik heb een tijd geleden voor de lokale omroep een paar jaar lang het programma “ KOMUTUIT” gemaakt. We gingen dan gewapend met een camera en geluid naar willekeurige voordeuren en vroegen dan of het “uit kwam”. We hadden nooit een plan en onze enthousiaste presentator Wilbert Meirmans ging simpelweg zijn neus achterna en we stonden er telkens weer van te kijken hoeveel mooie verhalen we tegenkwamen. Een gemeenschap is niet perse groot in zijn aantal, maar wordt groot doordat men elkaar kent en niet onbelangrijk, elkaar respecteert in zijn verscheidenheid.
“ Onbekend maakt onbemind” is wat mij een spreekwoord dat nodig moet worden herzien. Onbekends alleen onbemind als we niet de moed hebben de ander te durven kennen. Mijn contact met mijn gemeenschap doet mij groeien en maakt mij steeds minder bang voor het onbekende, simpelweg omdat ik steeds meer ken van mijn omgeving.
Zo maak ik van mijn onbekende buur een bekende vriend.
Graag tot ziens!
Maarten Melis