Ik ben vereerd dat Mark Buijs het Gouden Toetsenbord aan mij heeft overgedragen. Ik vind het fijn om te lezen dat hij zo enthousiast is over mijn rol in de maatschappij.
Daarom zal ik beginnen met mijzelf voor te stellen. Ik ben Frans van Beers en ben 79 jaar geleden geboren in Liempde. Je kunt dus terugrekenen dat ik al van voor de Tweede Wereldoorlog ben en dat er in de tussentijd veel gebeurd en veranderd is. Ik heb verschillende beroepen beoefend en reizen gemaakt. Daardoor heb ik ook veel ervaringen opgedaan en mensen leren kennen. Maar laat ik jullie iets vertellen over waar ik me tegenwoordig vooral mee bezighoudt. Ik werk met groot plezier in mijn eigen gezondheidspraktijken daarnaast ben ik actief als tuinman. Verder geef ik graag workshops die draaien om vitaliteit, denk daarbij aan trainingen met koude-, ijswater en ademhalingstechnieken, maar nog veel belangrijker is je eigen mind-set. Ik ben een echte sportman en avonturier. Zo heb ik afgelopen februari ook een reis naar de Kilimanjaro georganiseerd waarin we met een groep de top bereikt hebben. Laat ik jullie daar eens wat meer over vertellen.
De kracht in het bereiken van de top van de Kilimanjaro begint niet alleen bij jezelf, maar bij de samenwerking tussen jou en de groep om je heen. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je beroep is, de samenwerking is de essentie van het klimmen. Ieder persoon in de groep heeft de motivatie om de top te bereiken. Maar in de aanloop naar de beklimming, heb ik kennis gemaakt met de deelnemers doordat ik een aantal trainingen organiseerden. Hierdoor leerde de groep elkaar beter kennen en bracht het ze dichter bij elkaar om deze uitdaging aan te gaan. Doordat ze elkaar beter kennen, is iedereen bereid elkaar te helpen. Het is heel belangrijk om elkaar te ondersteunen en elkaar moed in te spreken, omdat iedereen het wel eens moeilijk heeft tijdens de klim. Je komt jezelf namelijk tegen op de berg, want je gaat nadenken. Maar het kan ook komen door het gebrek aan zuurstof, de zwaarte of de steilheid van de klim. Op zo’n momenten is het fijn dat er iemand om je heen is die met je praat, je aanmoedigt en waar nodig jou een gezondheidsreep of water aanbiedt. Hierdoor kom je weer in het ritme om door te gaan. Zonder je teamgenoten zou dat niet lukken, want je hoofd geeft het op. En aangezien je hoofd vooral je lichaam beheerst, moet die knop af en toe omgezet worden om verder door te kunnen. En als je dan boven aan de top komt, dan is dat een geweldige ervaring. Daar krijg je een euforisch gevoel van. Dat geeft je zoveel voldoening. En dat hoeft niet altijd een berg te zijn. Er zijn zoveel andere mooie dingen waar je een goed gevoel uit kan halen. Het vergt wel motivatie om wat anders te gaan doen en uit je comfortzone te komen. Daarom is het zo´n fijn gevoel als je weet dat mensen voor elkaar klaar willen staan en elkaar willen helpen. Hierdoor zijn we in staat om meer te bereiken in het leven. Anders zouden we eerder opgeven. Maar gelukkig is er altijd wel eentje bij die op dat moment meer motivatie heeft en de rest even een hart onder de riem steekt. En die bereidheid om elkaar te helpen, deze samenwerking, die, zoals ik al zei, niet alleen geldt voor de Kilimanjaro, maar voor zoveel dingen in het leven. Dat is een ideaal in het leven en dat laat merken dat we als mensen samen veel kunnen. En als je bereidt bent om voor elkaar in de bres te springen, dan maakt dit het leven zo veel makkelijker.
Ik wil iedereen dan ook meegeven dat het belangrijk is om samen te werken in het leven. Er voor elkaar te zijn. Op deze manier kun je veel meer bereiken in het leven. Ik heb gemerkt dat als je mensen samen brengt in een groep, je veel meer kunt bereiken dan je zelf in eerste instantie denkt. Er waren deelnemers bij die dachten dat ze het niet konden, maar door de aanmoedigen van het team, het uiteindelijk wel gehaald hebben. Dit komt omdat je als een groep voor elkaar door het vuur gaat. Het is belangrijk dat iedereen bereidt is om elkaar te helpen. En dat geldt niet alleen voor het beklimmen van de Kilimanjaro, maar je ook in het dagelijks leven hebben we elkaar nodig. Als je elkaar kent en er voor elkaar wilt zijn, kun je veel meer bereiken in het leven dan je zelf denkt. Ik zie het leven als een prachtige uitdaging, een grote hobby. Mijn doel voor volgend jaar is daarom ook om op mijn 80ste verjaardag weer bovenop de Kilimanjaro te staan.
Ik geef het gouden toetsenbord graag door aan Geertje Schellekens omdat ik er van overtuigd ben dat zij ook op haar manier een prachtig verhaal kan vertellen over de interessante dingen die zij doet.